وجود تعارض منافع ، که این مورد گاهی سازمانی و دولتی ، گاهی گروهی و جناحی و حتی گاها شخصی نیز می باشد . بدین معنا که انجام یک اقدام اساسی برای کشور به دلیل اینکه منافع غیر مشروع و زیاده خواهانه عده ای خاص را تحت الشعاع قرارداده و یا محدود می کند ، با اعمال نفوذ آشکار و پنهان آنها در ساختارهای تصمیم گیری و اجرایی کشور و یا با هیاهو و توجیه های عوام فریبانه مواجه شده و جلو تحقق آن گرفته می شود.
گفتمان ایرانگرایی توانسته است که یک جنبش گسترده و ریشه‌دار اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایرانی ایجاد نماید و از این توانایی برخوردار است که عامل همسویی و همکاری نیروهای اجتماعی و سیاسی متفاوت گردد. گفتمان ایران گرایی قادر است در نهایت دستاوردهای بزرگ سیاسی با خود به همراه داشته باشد و منشا تغییراتی بنیادین درهمه ابعاد جامعه گردد.
در صفحه جدید تاریخ حکومت دینی که دیگر مردم نه به مثابه شهروند دارای حق رای و نه حتی به عنوان توده بی‌شکل جایگاه چندانی ندارند. بنظر می‌رسد یک تئوکراسی بدون انتخابات و یا دارای انتخابات از نوع کشورهایی چون مصر و سوریه را شاهد خواهیم بود که نه تنها آزاد و عادلانه نیست بلکه حتی رقابتی نیز در جریان نخواهد بود.
