نامه سرگشاده به هيئت سياسي حزب دموکرات کردستان
کميته مرکزي سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
دوستان گرامي!
در جريان اعتراضات مردم و جنگ در ليبي که به سرنگوني قذافي انجاميد، شما، طي اعلاميه اي در تاريخ 14 شهريور 1390 برابر پنجم سپتامبر 2011، مواضع جديدي را اعلام داشته ايد که نه تنها با سياست ها و نظرات حزب دمکرات کردستان ايران(پيش از انشعاب) بلکه با مواضع تا کنوني خود شما نيز فاصله چشم گيري دارد. در اين اعلاميه از کشورهاي قدرتمند خارجي تقاضا شده است به کمک مردم کرد بيايند تا کردها را از سلطه حکومت هاي مستبد آزاد کنند. شما در اين اعلاميه گفته ايد: " صدور قطعنامه‌ي 1973 شوراي امنيت راه را هموار ساخت تا هواپيماها و هليکوپترهاي نظامي آمريکا و فرانسه و بريتانيا بلافاصله حملات خود را به پايگاههاي هوايي و دريايي و محل تجمع نيروهاي نظامي ليبي آغاز نمايند." سپس با درکي خوشبينانه نتيجه گرفته ايد که "در نتيجه ي اين تصميم بجاي شوراي امنيت و اقدام بموقع پيمان ناتو .... جبهه‌ي آز‌اديخواهان سرگرم تلاش جهت تثبيت حاکميت جديد در کشور" شده اند. در ادامه همين اعلاميه، حل مساله ملي در کردستان را با جدائي از ايران و برپائي يک کشور مستقل کرد متشکل از چهار کشور ايران، عراق، سوريه و ترکيه مرتبط دانسته و نوشته ايد: " ملت کرد که سرزمينش در پي يک توافقنامه‌ي استعماري و بر خلاف خواست و تمايل خويش ابتدا ميان دو امپراتوري ايران و عثماني و سپس ميان چهار کشور ايران و ترکيه و عراق و سوريه تقسيم شده است، از دير باز در راه کسب حق تعيين سرنوشت خويش مبارزه مي‌کند و دراين راستا با ددمنشانه‌ترين شيوه‌هاي سرکوب و قتل‌عام مواجه شده‌است. " و در پايان چنين تقاضا کرده ايد:" ما ضمن ابراز خوشحالي از پيروزي مبارزه‌ي مردم ليبي و حمايت از قطعنامه‌ي1973 شوراي امنيت در رابطه با اين کشور، خواستار آنيم که شوراي امنيت سازمان ملل متحد با اتکا به همين اصل "مسئوليت حمايت" خطر همکاريهاي شوم دولتها و سرکوب از سوي حاکمان را از ملت کرد دور سازند"
حزب دمکرات کردستان ايران با پرچم "دمکراسي براي ايران و خودمختاري براي کردستان" شناخته شده است. رهبر جانباخته آن دکتر عبدالرحمن قاسملو، حل مساله کرد ها را در چارچوب ايران آزاد و دموکراتيک عملي مي دانست. تاکنون هم هيچ يک از رهبران حزب در هر دو بخش آن، ادعايي غير از اين نداشته اند. جايگزيني شعار خودمختاري با فدراليسم هم تغييري بنيادي در اين واقعيت نداده است. حزب دموکرات کردستان ايران که شما خود را ادامه دهندگان راه و آرمان آنان مي دانيد، همواره با اتهاماتي که از جانب حکومت جمهوري اسلامي و برخي جريانات ناسيوناليست افراطي، به اين حزب زده مي شد، پاسخ هاي مسئولانه اي داده است. اين حزب در گذشته، از تبعيض و ستم و خشونت جمهوري اسلامي و سرکوب بي امان آن، دليلي براي افتادن به دام شعار «کردستان بزرگ» نساخت.
اما در اين اعلاميه پرسش انگيزتر از هر چيز، دعوت براي دخالت نظامي در ايران و سپردن وظايف مبارزاتي مردم و هموطنان کرد در کردستان ايران، به نيروهاي نظامي قدرتهاي بزرگ جهاني است. يعني همان قدرت هائي که تاکنون منافع سلطه گرانه خود را آئينه اعمال و رفتار خود مي کرده اند. اين قدرتها که تا ديروز منافع شان را در دفاع از مستبدان منطقه از جمله بن علي و مبارک و قذافي مي ديدند، امروز، در سايه خيزش مردم، وجود آنها را مخل برنامه خود ارزيابي مي کنند. در ليبي، همين قدرت هاي خارجي براي تامين منافع خود، در جريان اجراي همان قطعنامه 1973 شوراي امنيت سازمان ملل، از آن عدول کرده به دخالت در تعيين سرنوشت مردم ليبي کشيده شدند و امروز براي قراردادهاي نفتي و غير نفتي با يکديگر مسابقه گذاشته و هر کدام مي کوشند نيروي نزديک به خود را در اين کشور تقويت کنند.
سازمان ما که خود را مدافع حق شهروندان هر کشور، در تعيين سرنوشت خويش، بر اساس اراده و انتخاب آزادانۀ آنها مي داند، بر اين باور است که حمايت و پشتيباني بين المللي از مبارزه مردم ايران، مجوز دخالت در سرنوشت مردم را، به هيچ قدرتي نمي دهد. استقرار دموکراسي به دست خود مردم ايران و با مبارزه و راي و اراده آنان برقرار مي شود. هر گونه دخالت خارجي با هر بهانه اي به منظور آلترناتيو سازي از خارج، به استبداد ديگري مي انجامد که پيش از آنکه قدرت و تکيه اش به مردم ايران باشد، چشم به فرمان قدرت هاي خارجي خواهد دوخت. ما بر اين باوريم که امروز بيش از هر زمان ديگري، حاکميت ملي با معيار ارادۀ مردم در تعيين مقدرات يک کشور تعريف مي شود.
دوستان گرامي!
ما، حزب دمکرات کردستان را متحد خود در مبارزه براي ايجاد ايراني آزاد و دمکراتيک براي همه ايرانيان، با هر مليت و مرامي مي دانيم. ايراني که در آن از تبعيض ملي اثري باقي نماند. ايراني که اداره امور مناطق محتلف، به منتحبان محلي از جمله در شکل فدراتيو سپرده شود و اختيارات دولت مرکزي محدود به اموري گردد که مربوط به کل کشور است. از زبان فارسي به عنوان زبان مشترک مردم ايران استفاده شود و آموزش زبان مادري در مناطق ملي، با توجه به اکثريت جمعيت هر منطقه صورت گيرد. چنين آينده اي تنها از طريق اتحاد و همکاري نيروهاي سياسي و پيشرفت مبارزات دمکراتيک و آزاديخواهانه امکانپذير است. بر همين اساس هم در پيام به کنگره شما نوشتيم:" انتظاري که از کنگره شما دوستان گرامي وجود دارد گام برداشتن در جهت اتحاد عمل در صفوف جريانات مدافع دموکراسي در يک ائتلاف بزرگ براي استقرار دموکراسي است. لازمه چنين هدفي توافق حول منشوري است که بر جدائي دين از دولت، تامين آزادي هاي سياسي و فردي و اجتماعي، تامين حقوق برابر شهروندان کشور، تامين برابري زنان با مردان و رفع تبعيض ملي و تامين حقوق مليت ها و ... را مورد تاکيد قرار دهد. ما ترديدي نداريم که بدون اتحاد نيروهاي چپ و دموکرات حول چنين منشوري و بدون حضور و مشارکت فعال و متحدانه اين نيروها، جنبش آزاديخواهانه مردم به نتيجه مطلوب دست نخواهد يافت."
امروز با ناباوري در اعلاميه شما مي بينيم که به جاي گام برداشتن در اين راستا و مشارکت در اين پروژه، چشم به راه قدرت هاي خارجي براي نجات مردم کرد در کردستان ايران، نشسته ايد. چنين نگاهي به تحولات در ايران، با پروژه نيروهاي سياسي آزاديخواه و دموکراتيک کشور ما، از جمله با پروژه شما دوستان، خوانائي ندارد. ما به دليل آشنائي ديرينه با رهبران و کادرهاي حرب دموکرات کردستان، اطمينان داريم که اين حزب مي تواند همچون بنيانگذارانش، بر سنت مبارزاتي خود، يعني بر استقلال و آزادي در ايران پاي بفشرد. حقوق مليت هاي ايراني و رفع تبعيض، ستم و نابرابري، تنها با مبارزه متحدانه زنان و مردان، اقشار مختلف مردم و مليتها و اقوام ايراني دست يافتني است.
کميته مرکزي سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران اميدوار است که هيئت سياسي و رهبري حزب دموکرات کردستان، نسبت به مواضع منعکس شده در اين اعلاميه رفع ابهام نمايد. انتظار دارد اين حزب، ادامه دهنده راه دکتر قاسملو و شرفکندي و کادرهاي مبارز جانباخته اش، باشد. آرزو مي کند حزب شما، در راه هزاران مبارز دليري که براي آزادي از جان خود پرچمي براي رهايي ساختند، گام بردارد و همانگونه که بانيان اين حزب، از پرچمداران مبارزه در راه استقرار دموکراسي در ايران بوده اند، شما نيز هم چنان، در همين جهت حرکت کرده، ادامه دهنده راه آن ها و تقويت کننده مبارزات دمکراتيک مردم ايران از هر مليت و مرامي باشيد. ما در اين راستا، همراه شما هستيم و دست همه دوستداران، اعضا، کادرها و رهبري "حزب دموکرات کردستان" را بگرمي مي فشاريم.
کميته مرکزي سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
ششم مهر 1390 برابر 28 سپتامبر 2011کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
... سازمان ما که خود را مدافع حق شهروندان هر کشور، در تعیین سرنوشت خویش، بر اساس اراده و انتخاب آزادانۀ آنها می داند، بر این باور است که حمایت و پشتیبانی بین المللی از مبارزه مردم ایران، مجوز دخالت در سرنوشت مردم را، به هیچ قدرتی نمی دهد. استقرار دموکراسی به دست خود مردم ایران و با مبارزه و رای و اراده آنان برقرار می شود. هر گونه دخالت خارجی با هر بهانه ای به منظور آلترناتیو سازی از خارج، به استبداد دیگری می انجامد که پیش از آنکه قدرت و تکیه اش به مردم ایران باشد، چشم به فرمان قدرت های خارجی خواهد دوخت.
دوستان گرامی!
در جریان اعتراضات مردم و جنگ در لیبی که به سرنگونی قذافی انجامید، شما، طی اعلامیه ای در تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۹۰ برابر پنجم سپتامبر ۲۰۱۱، مواضع جدیدی را اعلام داشته اید که نه تنها با سیاست ها و نظرات حزب دمکرات کردستان ایران(پیش از انشعاب) بلکه با مواضع تا کنونی خود شما نیز فاصله چشم گیری دارد. در این اعلامیه از کشورهای قدرتمند خارجی تقاضا شده است به کمک مردم کرد بیایند تا کردها را از سلطه حکومت های مستبد آزاد کنند. شما در این اعلامیه گفته اید: " صدور قطعنامه‌ی ۱۹۷۳ شورای امنیت راه را هموار ساخت تا هواپیماها و هلیکوپترهای نظامی آمریکا و فرانسه و بریتانیا بلافاصله حملات خود را به پایگاههای هوایی و دریایی و محل تجمع نیروهای نظامی لیبی آغاز نمایند." سپس با درکی خوشبینانه نتیجه گرفته اید که "در نتیجه ی این تصمیم بجای شورای امنیت و اقدام بموقع پیمان ناتو .... جبهه‌ی آز‌ادیخواهان سرگرم تلاش جهت تثبیت حاکمیت جدید در کشور" شده اند. در ادامه همین اعلامیه، حل مساله ملی در کردستان را با جدائی از ایران و برپائی یک کشور مستقل کرد متشکل از چهار کشور ایران، عراق، سوریه و ترکیه مرتبط دانسته و نوشته اید: " ملت کرد که سرزمینش در پی یک توافقنامه‌ی استعماری و بر خلاف خواست و تمایل خویش ابتدا میان دو امپراتوری ایران و عثمانی و سپس میان چهار کشور ایران و ترکیه و عراق و سوریه تقسیم شده است، از دیر باز در راه کسب حق تعیین سرنوشت خویش مبارزه می‌کند و دراین راستا با ددمنشانه‌ترین شیوه‌های سرکوب و قتل‌عام مواجه شده‌است. " و در پایان چنین تقاضا کرده اید:" ما ضمن ابراز خوشحالی از پیروزی مبارزه‌ی مردم لیبی و حمایت از قطعنامه‌ی۱۹۷۳ شورای امنیت در رابطه با این کشور، خواستار آنیم که شورای امنیت سازمان ملل متحد با اتکا به همین اصل "مسئولیت حمایت" خطر همکاریهای شوم دولتها و سرکوب از سوی حاکمان را از ملت کرد دور سازند"
حزب دمکرات کردستان ایران با پرچم "دمکراسی برای ایران و خودمختاری برای کردستان" شناخته شده است. رهبر جانباخته آن دکتر عبدالرحمن قاسملو، حل مساله کرد ها را در چارچوب ایران آزاد و دموکراتیک عملی می دانست. تاکنون هم هیچ یک از رهبران حزب در هر دو بخش آن، ادعایی غیر از این نداشته اند. جایگزینی شعار خودمختاری با فدرالیسم هم تغییری بنیادی در این واقعیت نداده است. حزب دموکرات کردستان ایران که شما خود را ادامه دهندگان راه و آرمان آنان می دانید، همواره با اتهاماتی که از جانب حکومت جمهوری اسلامی و برخی جریانات ناسیونالیست افراطی، به این حزب زده می شد، پاسخ های مسئولانه ای داده است. این حزب در گذشته، از تبعیض و ستم و خشونت جمهوری اسلامی و سرکوب بی امان آن، دلیلی برای افتادن به دام شعار «کردستان بزرگ» نساخت.
اما در این اعلامیه پرسش انگیزتر از هر چیز، دعوت برای دخالت نظامی در ایران و سپردن وظایف مبارزاتی مردم و هموطنان کرد در کردستان ایران، به نیروهای نظامی قدرتهای بزرگ جهانی است. یعنی همان قدرت هائی که تاکنون منافع سلطه گرانه خود را آئینه اعمال و رفتار خود می کرده اند. این قدرتها که تا دیروز منافع شان را در دفاع از مستبدان منطقه از جمله بن علی و مبارک و قذافی می دیدند، امروز، در سایه خیزش مردم، وجود آنها را مخل برنامه خود ارزیابی می کنند. در لیبی، همین قدرت های خارجی برای تامین منافع خود، در جریان اجرای همان قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت سازمان ملل، از آن عدول کرده به دخالت در تعیین سرنوشت مردم لیبی کشیده شدند و امروز برای قراردادهای نفتی و غیر نفتی با یکدیگر مسابقه گذاشته و هر کدام می کوشند نیروی نزدیک به خود را در این کشور تقویت کنند.
سازمان ما که خود را مدافع حق شهروندان هر کشور، در تعیین سرنوشت خویش، بر اساس اراده و انتخاب آزادانۀ آنها می داند، بر این باور است که حمایت و پشتیبانی بین المللی از مبارزه مردم ایران، مجوز دخالت در سرنوشت مردم را، به هیچ قدرتی نمی دهد. استقرار دموکراسی به دست خود مردم ایران و با مبارزه و رای و اراده آنان برقرار می شود. هر گونه دخالت خارجی با هر بهانه ای به منظور آلترناتیو سازی از خارج، به استبداد دیگری می انجامد که پیش از آنکه قدرت و تکیه اش به مردم ایران باشد، چشم به فرمان قدرت های خارجی خواهد دوخت. ما بر این باوریم که امروز بیش از هر زمان دیگری، حاکمیت ملی با معیار ارادۀ مردم در تعیین مقدرات یک کشور تعریف می شود.
دوستان گرامی!
ما، حزب دمکرات کردستان را متحد خود در مبارزه برای ایجاد ایرانی آزاد و دمکراتیک برای همه ایرانیان، با هر ملیت و مرامی می دانیم. ایرانی که در آن از تبعیض ملی اثری باقی نماند. ایرانی که اداره امور مناطق محتلف، به منتحبان محلی از جمله در شکل فدراتیو سپرده شود و اختیارات دولت مرکزی محدود به اموری گردد که مربوط به کل کشور است. از زبان فارسی به عنوان زبان مشترک مردم ایران استفاده شود و آموزش زبان مادری در مناطق ملی، با توجه به اکثریت جمعیت هر منطقه صورت گیرد. چنین آینده ای تنها از طریق اتحاد و همکاری نیروهای سیاسی و پیشرفت مبارزات دمکراتیک و آزادیخواهانه امکانپذیر است. بر همین اساس هم در پیام به کنگره شما نوشتیم:
" انتظاری که از کنگره شما دوستان گرامی وجود دارد گام برداشتن در جهت اتحاد عمل در صفوف جریانات مدافع دموکراسی در یک ائتلاف بزرگ برای استقرار دموکراسی است. لازمه چنین هدفی توافق حول منشوری است که بر جدائی دین از دولت، تامین آزادی های سیاسی و فردی و اجتماعی، تامین حقوق برابر شهروندان کشور، تامین برابری زنان با مردان و رفع تبعیض ملی و تامین حقوق ملیت ها و ... را مورد تاکید قرار دهد. ما تردیدی نداریم که بدون اتحاد نیروهای چپ و دموکرات حول چنین منشوری و بدون حضور و مشارکت فعال و متحدانه این نیروها، جنبش آزادیخواهانه مردم به نتیجه مطلوب دست نخواهد یافت."
امروز با ناباوری در اعلامیه شما می بینیم که به جای گام برداشتن در این راستا و مشارکت در این پروژه، چشم به راه قدرت های خارجی برای نجات مردم کرد در کردستان ایران، نشسته اید. چنین نگاهی به تحولات در ایران، با پروژه نیروهای سیاسی آزادیخواه و دموکراتیک کشور ما، از جمله با پروژه شما دوستان، خوانائی ندارد. ما به دلیل آشنائی دیرینه با رهبران و کادرهای حرب دموکرات کردستان، اطمینان داریم که این حزب می تواند همچون بنیانگذارانش، بر سنت مبارزاتی خود، یعنی بر استقلال و آزادی در ایران پای بفشرد. حقوق ملیت های ایرانی و رفع تبعیض، ستم و نابرابری، تنها با مبارزه متحدانه زنان و مردان، اقشار مختلف مردم و ملیتها و اقوام ایرانی دست یافتنی است.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران امیدوار است که هیئت سیاسی و رهبری حزب دموکرات کردستان، نسبت به مواضع منعکس شده در این اعلامیه رفع ابهام نماید. انتظار دارد این حزب، ادامه دهنده راه دکتر قاسملو و شرفکندی و کادرهای مبارز جانباخته اش، باشد. آرزو می کند حزب شما، در راه هزاران مبارز دلیری که برای آزادی از جان خود پرچمی برای رهایی ساختند، گام بردارد و همانگونه که بانیان این حزب، از پرچمداران مبارزه در راه استقرار دموکراسی در ایران بوده اند، شما نیز هم چنان، در همین جهت حرکت کرده، ادامه دهنده راه آن ها و تقویت کننده مبارزات دمکراتیک مردم ایران از هر ملیت و مرامی باشید. ما در این راستا، همراه شما هستیم و دست همه دوستداران، اعضا، کادرها و رهبری "حزب دموکرات کردستان" را بگرمی می فشاریم.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
ششم مهر ۱۳۹۰ برابر ۲۸ سپتامبر