اعلامیه ی جبهه ی متحد دانشجویی
به جای شرکت درانتخابات مخدوش

به تقویت نهاد همبستگی برای دمکراسی وحقوق بشر بکوشیم

در امتداد یک دوره ی ۴ ساله از حلقه های درهم تنیده ی سرکوب جنبش های اجتماعی ازجمله جنبش کارگری، فرهنگیان، زنان، دانشجویان و اقوام؛ حکومتگران به منظور فرار از بن بست ناشی از سیاست های ناسالم خود و سوار شدن برموج احساسات و فریب مجدد توده ها به انتخابات نمایشی دیگری روی آورده اند.دراین چهار سال ناکارآمدی حکومت دینی به شفاف ترین وجه درویترین افکارعمومی قرارگرفت. اصلاح طلبان حکومتی که با غروب دولت شان ازصندلی های قدرت دورمانده وچند صباحی رادرانفعال وسرگردانی تحلیل، بسربرده اند. اینک با استشمام بوی قدرت درداخل و خارج کشور باردیگر به تحلیل های بیگانه ازدرد و رنج ملت سرگرم شدند تا شاید با جایگزینی «شال سبزسیدی» به جای «چفیه عربی» کشور را ازلبه پرتگاه نجات دهند!؟ اما اذهان پرسشگربرآنند نامزدهایی که امروز ازملاقات با خانواده دانشجویان دربند خود داری نموده، تشکل های سیاسی خارج ازحکومت را محق دربهره مندی از حقوق شهروندی ندانسته و حتا ابرازاحساسات دختران وپسران درحمایت ازآنان را مخالفت با مبانی اسلامی!! وتوطئه !!علیه خود انگارمی کنند. چه امیدی است که فردای نشستن بر توسن قدرت توجهی به نقض مستمر حقوق شهروندان نمایند.
اکنون تبلیغات اغوا گرانه اصلاح طلبان حکومتی همه ی رویکردها وعملکردهای ضد مردمی یک ساخت سیاسی را درحد سیاست های غلط یک مجری دولت تقلیل می دهد تا با فرض برآمدن چهره ای نو تغییر دروضع زندگی مردم را ترسیم کنند.پرسش ما این است آیا با شروع سیاست های تورم زا که بجای فروردین به تیرماه موکول شده، انسداد فضای نیمه باز انتخاباتی، وجود مجلس تحت امراقتدارگرایان که مانع ازحضور وزرای مغایربا اراده ی آنان خواهد شد ، ظهور مجدد نهادهای موازی و نیروهای موسوم به خودسر درصورتی که دولت بخواهد دست ازپا خطا کند! و ازسویی بازیگران عرصه بین الملل که بی تابانه چشم به نتیجه ی انتخابات دوخته اند و محذورات حقوقی ساختار حاکم در روند تصمیم سازی و تصمیم گیری های رییس جمهور ادعای بهبود وضع مردم ساده لوحانه یا مردم فریبانه نیست؟

آنهایی که به ناروا رای ندادن درانتخابات نمایشی را به معنای بی عملی و واگذاری میدان به اقتدارگرایان عنوان می کنند. آنهایی که مدعی اند اگر درانتخابات شرکت نکنیم درواقع به اقتدارگرایی رای داده ایم. آنهایی که ازیک سو ادعای لزوم تقویت جنبش های اجتماعی ، تمهید بسترلازم برای دمکراسی و پا گرفتن نهادهای مدنی را طرح نموده اما از سوی دیگر با شرکت دردور با طل انتخابات مخدوش وناسالم برهمه ادعاهای پیشین خود خط می کشند. آن گروه از کسانی که عنوان می کنند اگردراین انتخاب بین بد و بدتر شرکت نکنیم پس چه چیز را باید جایگزین آن کرد. اکنون با اعلام حرکت خطیر «همبستگی برای دمکراسی و حقوق بشر» که نماد انتخاب بهتر بجای بد وبدتر است چه بهانه ی دیگری پیش خواهند کشید. جمعی ازفعالان سیاسی ، کارگری، فرهنگیان، دانشجویان، زنان دمکراسی طلب وفعالان حوزه حقوق بشربا پذیرش مخاطرات موجود درداخل کشورحرکت شایسته ای آغازکرده اند که نشان ازراه سومی به جای دورباطل بازی درزمین حکومتگران دارد.
تردیدی نیست که دمکراسی یک شبه تحقق نخواهد یافت . به درستی این راهی است که گام به گام باید پیموده شود اما نکته ای که اصلاح طلبان حکومتی تغافل می کنند آن است که نمی گویند این گام ها اگردرمسیرپروژه های حکومت ساخته باشد نه تنها به دمکراسی دست نمی یابیم بلکه ازآن دور خواهیم شد.
حساسیت نهاد های امنیتی نسبت به حرکت مدنی «همبستگی برای دمکراسی و حقوق بشر» وتهدید تک به تک فعالانی که دراین حرکت دخیلند نشانگرآن است که آنها اهمیت این راه را دریافته اند اما آیا مدعیان دیروزجامعه مدنی و منجیان امروز کشور از خطر سقوط نیز این مهم را یافته اند؟
جبهه متحد دانشجویی بر این باور است به جای شرکت درانتخابات مخدوش و ناسالم و تباه کردن پتانسیل حرکت های اجتماعی می بایست به تقویت نهادهایی چون همبستگی اعلام شده پرداخت چرا که تنها ازاین مسیر قادر به عقب راندن حاکمیت اقتدارگرا خواهیم بود.

زنده باد آزادی – گسسته باد زنجیراستبداد
برقرار باد دمکراسی
دوازدهم خرداد۱٣٨٨خورشیدی/ جبهه متحد دانشجویی