از الله اکبر مقدس و انقلابي تا الله اکبر نامقدس و غيرانقلابي

 محمد ملكي - پنجشنبه، ۱۱ تير، ۱۳۸۸

ساعت 10 شب است. باز مثل شب هاي ديگر صداي الله اکبر از دور و نزديک به گوش ميرسد و گاه در ميان اين صداها شعارهايي همانند مرگ بر ديکتاتور هم شنيده ميشود. فرياد الله اکبر از سالها پيش، از انقلاب سال 57 مد شده بود و در مواقعي که مردم موفقيتي در مبارزه با استبداد بدست مي آوردند، اين فرياد را سر ميدادند.

اين نداها ادامه داشت تا رسيد به ماههاي پيش از انقلاب و اوج آن هم زماني بود که دولت ارتشبد ازهاري روي کار آمد و حکومت نظامي برقرار شد. شبها مردم بر سر بامها ميرفتند(هنوز اينهمه برج در تهران نبود) و فرياد الله اکبر سر ميدادند. ازهاري آمده بود تا با سرکوب مردم، نظام شاهي را تثبيت نمايد ولي غافل از اين نکته که چيني نازک عمر نظام با اولين راهپيمايي به رهبري جوانان و دانشجويان پس از عيد فطر و حرکت مردم به سوي حسينيه ارشاد و پيچ شمران و ميدان 24 اسفند ( انقلاب فعلي) ترک بزرگي برداشته بود، ترکي که با چسب و بند نيز قابل ترميم نبود. شاه نميخواست اين حقيقت را باور کند و ميپنداشت ارتشبد ازهاري با بسيج ارتش و گارد سلطنتي و ساواک و لباس شخصي هاي چماق به دست، قادر به جلوگيري از تجمعات و فريادهاي تغييرطلبانه اي که در راهپيمايي هاي روزانه و الله اکبرهاي شبانه تجلي مي يافت خواهد شد.
ازهاري روزي در مجلس شورا در جواب يکي از نمايندگان گفته بود اين صداي الله اکبرها ، نوار است که شبها از مساجد و نقاط ديگر پخش ميکنند. مردم نيز در جواب او

ميگفتند: ازهاري بيچاره، بازم بگو نواره!

الله اکبرهاي شبانه شعار انقلاب ضد سلطنتي مردم شده بود تا آنجا که رعشه بر بدن قدرت به دستان حاکم مي افکند و خواب شبانه را از چشمان آنها مي ربود.
پس از پيروزي انقلاب در موارديکه حکومت ميخواست پشتيباني مردم را از خود در به انجام رسيدن کاري که براي خود پيروزي ميدانست اعلام کند، دستور ميداد مردم ساعتي معين بر سر بامها بروند و نداي الله اکبر سر دهند؛ از جمله سالگردهاي فتح خرمشهر و 22 بهمن. حکومت اين کار را يک عمل خداپسندانه ، مقدس، انساني و اسلامي تلقي ميکرد و هميشه مشوق آن بود. اما پس از گذشت 30 سال و ماجراهاي مربوط به انتخابات دهم رياست جمهوري، مردم در اعتراض به اين نتايج به خيابانها ريختند و در کمال آرامش با راهپيمايي مسالمت آميز خواست خود را که ابطال انتخابات و برگزاري انتخاباتي آزاد و تحت نظارت سازمان هاي بين المللي و حقوق بشري بود اعلام کردند اما حکومت با اين کار متمدنانه با شدت و در کمال بي رحمي برخورد کرد و عده زيادي را شهيد، مجروح و دستگير نمود؛ همان روشي که تمام استبداديان در برابر اعتراضات مردمي انجام ميدهند.

مردم که با چنين خشونتي مواجه شدند بار ديگر چون ماههاي پيش از انقلاب 57 به پشت بامها پناه بردند و نداي الله اکبر سر دادند، اما ديگر اين الله اکبر از ديد حاکمان که با نام اسلام حکومت ميکنند، خداپسندانه، مقدس، انساني و اسلامي نيست چون آنها هستند که براي کلمات ارزش گذاري ميکنند. اگر بردن نام خدا به نفع آنها باشد مقدس است، اما اگر در اعتراض به اعمال آنها گفته شود نامقدس!

چنين شد که حاکميت حتي الله اکبر گفتن مردم بر سر بامها را تاب نياورد و به خانه ها و هر محلي که از آنجا صداي الله اکبر برميخواست يورش برد. درب و پنجره ها را شکست و حتي به ماشين هاي پارک شده در پارکينگ ساختمان ها هم رحم نکرد و آنها را به آتش کشيد. خانه هاي مردمي که صداي الله اکبر از آنها برميخواست را علامت گذاري کرد تا به جان صاحبان آن بيافتد. اينها همه در حالي است که مردم آگاه و متمدن ايران اهل خشونت نيستند و به اين عمل تا آنجا که جنبه ي دفاع از خود نداشته باشد دست نميزنند. يکي از راههاي اعتراض مدني که مردم انتخاب کرده اند فرياد الله اکبر شبهاست. حاکمان معني و مفهوم اين شعار را به خوبي درک ميکنند و به همين دليل است که وحشت خود را از اين فريادها با حمله به منازل مردم ابراز ميدارند.

حال که نظر شوراي نگهبانِ انتصابي ولي فقيه اعلام شد، حتما فرياد الله اکبر مردم در اعلام عدم پذيرش اين حکم که به بازي گرفتن راي آنها و انتخابشان است، شب به شب رساتر و پردامنه تر خواهد شد. مسلما اين صدا نه تنها در گوشه و کنار شهر تهران که در همه جاي شهر و روستاهاي سراسر ميهن عزيزمان طنين انداز خواهد شد
تيرماه 88