قطعنامه درباره امنیت ملی کشور و بحران “انرژی هسته ای” مصوب اولین کنگره جبهه ملی – اروپا، کنگره ورجاوند
کنگره جبهه ملی – اروپا، کنگره ورجاوند
حاکمیت جمهوری اسلامی با سیاستهای ماجراجویانه و نابخردانه خود در منطقه خاورمیانه و در امر بهره گیره صلح آمیز از تکنولوژی هسته ای، به محافل جنگ افروز در امریکا و اسرائیل فرصت داده است که امنیت ملی، تمامیت ارضی و شیرازه کشور را به مخاطره بیاندازند. این حاکمیت باید بپذیرد که امنیت ملی بدون مشارکت آحاد جامعه در امور کشوری ممکن نمی شود. حکومت و قدرتی که شهروندان خود را از تصمیم گیری آزاد در امر قانونگذاری، حکومت و اداره جامعه حذف میکند و در التهاب مداوم سیاسی به سر می برد، قدرت ملی ندارد و در مقابل تهدیدات خارجی آسیب پذیر است. امنیت ملی از درون هر کشور آغاز می شود و اقدامات حکومت در رابطه با سیاست خارجی تنها زمانی قابلیت حمای ملی می یابند که حکومت از مشروعیت و مقبولیت مردمی برخوردار باشد و این حاصل نخواهد شد، مگر با آزادی های سیاسی و اجتماعی، پذیرش تنوع و تساهل قومی، فرهنگی و مذهبی و توانمندی های اقتصادی، صنعتی و علمی. ما این حکومت را نمی پذیریم، ولی در مبارزه برای برقراری نظام و حکومت دلخواه خود نابودی کشورمان و حضور نیروهای خارجی در ایران را نیز پذیرا نخواهیم شد. ما از مسئولین قدرت در جمهوری اسلامی ایران می خواهیم، تا دیر نشده اداره امور کشور و سیاست خارجی را به کسانی بسپارند که به واقعیت ها و آسیب پذیری های ایران آگاهند و با توجه به مسوولیت سنگین ایران به عنوان یکی از قدرتمندترین نیروهای منطقه گفتمان درست و سازنده ای را با همسایگان و کشورهای منطقه و جامعه جهانی آغاز نمایند.
هموطنان، جبهه ملی ایران- اروپا بر این باور است و پیشنهاد میکند که:
۱٫ دولت ایران باید با تاکید بر حق غیر قابل انکار خود در راستای ماده چهار پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای و در تطابق با تعهدات بین‌المللیش برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای، به منظور ارتقای روابط و همکاری با شورای امنیت و ایجاد اعتماد بین‌المللی به ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود، تا اطلاع ثانوی فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم و بازفرآوری آن را در تمامی نیروگاههای موجود متوقف کند.
۲٫ دولت ایران باید از پیشنهاد اعضای دائمی شورای امنیت و آلمان در جهت حمایت فعال از ساخت رآکتورهای جدید آب سبک در ایران از طریق پروژه‌های مشترک در چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و مطابق با منشور آن استقبال کرده و متقابلا از شورای امنیت می خواهد که با تعلیق گفتگو درباره پرونده ایران در شورای امنیت موافقت کند.
۳٫ ایران باید پاسخگویی به همه مسائل باقیمانده و نگرانی‌های دیگر بین‌المللی را از طریق همکاری کامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی متعهد شود و اجرای پروتکل الحاقی را از سرگیرد.
۴٫ دولت های ایران و آمریکا باید در کوتاه ترین مدت ممکن و بدون قید وشرط مذاکرات دوجانبه خود را برای حل اختلاف های سیاسی و حقوقی آغاز کنند. دولت آمریکا متعهد شود که برای استرداد دارایی های ضبط شده ایران در آمریکا و دیگر کشورها اقدامات لازم را انجام دهد.
۵٫ شورای امنیت انجام مصوبات تحریمی خود را برای مدت تعلیق گفتگو در باره پرونده اتمی ایران راکد می گذارد. اتحادیه اروپا به کشورهای عضو خود توصیه کند که پروژه های مسکوت مانده کمپانی های مشارکت کننده برای گسترش و مدرنیزه کردن بخش گاز و نفت ایران و همکاری فنی و علمی در فناوری‌های پیشرفته و توسعه زیرساخت‌های انرژی ایران شامل احداث خط لوله و انرژی‌های قابل بازیافت را از سرگیرند. اتحادیه اروپا از پیوستن ایران به سازمانهای بین‌المللی و ایجاد چارچوبی برای افزایش سرمایه‌گذاری مستقیم و تجارت با ایران حمایت کند.
۶٫ از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواسته میشود، مانع هرگونه اقداماتی گردد که میتواند به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ایران آسیب برساند.
۷٫ از شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل متحد تقاضا میشود، به منظور ارتقای تفاهم و همکاری منطقه ای در زمینه مسائل امنیتی و صلح خاورمیانه و خلیج فارس اجتماع منطقه ای بین دولتی و دیگر کشورهای ذینفع را با هدف مسئولیت پذیری مشترک این کشورها و تصویب معاهدات لازم الرعایه فرا خواند ۸٫ شورای امنیت باید خواست ایجاد خاورمیانه ای عاری از تسلیحات کشتار جمعی (اتمی، شیمیایی و باکتریولوژیک) و مسدودکردن راههای انتقال آن (کمپانی های خارجی و نهادهای ملی) در خاورمیانه را مورد حمایت قرارداده و تمامی اطلاعات مستند در مورد وجود این سلاح ها در همه کشورهای خاورمیانه را به اطلاع افکار عمومی جهان برساند.
————————————
قطعنامه درباره ی موقعیت زنان ایران
جنبش آزادی خواهی و برابرطلبی زنان ایرانی از آغاز تکوین خود آماج حملات قشرهای مذهبی ، مرتجع و مردسالار جامعه قرار گرفته است. رژیم جمهوری اسلامی که تبلور این نیروهاست از نخستین روزهای حاکمیت خود به سرکوب شدید و همه جانبه ی این جنبش پرداخته است.
فرودستی زنان در جامعه ی مردسالار ایران ، تعرض مداوم حکومت به حقوق انسانی، مدنی، اجتماعی و سیاسی زنان از طریق اعمال قوانین زن ستیز از یک سو راه تعرض وستم دولتی، حکومتی و اجتماعی بر زنان ایرانی را هموار کرده و از سوی دیگر روابط مردسالاری و ستم مضاعف را در هسته ی خانواده و واحدهای خرد اجتماع تشدید کرده است.
امروزه گفتمان غالب در جنبش اجتماعی سیاسی ایرانیان دمکراسی خواهی است ودمکراسی هیچگونه تقدم جنسی را در هیچ حیطه ای برنمی تابد و در فرهنگ دمکراسی حقوق انسانی از یکدیگر تفکیک ناپذیرند. به همین روی ضروری است که هر نیروی دمکرات و ترقی خواه یکی از کانون های اصلی مبارزاتی و سیاسی خود را معطوف به زنان کند و رفع تبعیض از زنان، برقراری حقوق برابر زن و مرد، جلوگیری از استثمار جنسی ( با توسل به حربه ی مذهب از جمله تعدد زوجات و ازدواج موقت) را در دستور کار خود قرار دهد. دستیابی به این اهداف جز از طریق مبارزه برای برپایی دمکراسی، حکومت قانون و جدایی دین از سیاست و پایبندی به منشور حقوق بشر امکان پذیر نیست. تنها بر این پایه کسب حقوق زنان و در پیرو آن بهبود حقوق کودکان و نو جوانان و بر پایی روابط دمکراتیک در خانواده میسر خواهد بود.
جبهه ملی ایران-اروپا عمیقا بر این باور است که راه آزادی و دمکراسی ایران بدون احقاق حقوق زنان ایرانی و اعتلای امنیت اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی برای زنان امکان پذیر نیست.
راهکارهای جبهه ملی ایران-اروپا برای پیشبرد اهداف مذکور از این قرار است:
– مبارزه با ساختارهای فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی که ریشه در واپسگرایی مذهبی و اصل ولایت فقیه دارند؛ مرز بندی واضح و روشن با سیستم ایدئولوژیک ولایت فقیه و کوشش برای برپایی سکولاریسم.
– مبارزه برای لغو حکم سنگسار و اعدام (چه بر اساس قصاص و چه طبق دیگر موازین شرعی- سیاسی) به عنوان شیوه ای غیر انسانی و قرون وسطائی که اولین و اصلی ترین قربانیان آن زنان می باشند.
– پذیرفتن و ارج نهادن به زن به عنوان یک انسان کامل و حق مسلم او برای دریافت امنیت و حقوق انسانی ، اجتماعی و سیاسی ، جدا از مسئولیت ها ، وظایف و نقش های او در خانواده و اجتماع . ارزش یابی زن بر اساس نقش های او در خانواده و تا کید بر وظایف او در تربیت و پرورش کودکان این خطر بزرگ را در بر دارد که احقاق حقوق زن معطوف به وظایف او گردد و مناسبات مرد سالارانه را تشدید کند.
جبهه ملی ایران-اروپا مبارزه برای کسب حقوق زنان ایرانی وایجاد امنیت اجتماعی آنان را بر پایه شیوه های زیر آغاز میکند:
۱- سازماندهی جلسات به منظور شناساندن شرایط زنان ایرانی به مردم و سیاستمداران کشورهای میزبان
۲- برقراری ارتباط با جنبش زنان ایران در داخل و خارج از کشور
۳- مبارزه برای پیوشتن ایران به کنوانسیون بین المللی رفع تبعیض از زنان
۴- به چالش کشاندن دیدگاه های جنسیت زده و مسلط بر زندگی اجتماعی ومناسبات مرد سالارانه به عنوان چارچوب های غالب در اجتماع.
—————————————
قطعنامه درباره وضعیت زحمتکشان و مبارزات آنها
مصوب اولین کنگره جبهه ملی – اروپا، کنگره ورجاوند
بارسنگین اوضاع بسیار وخیم اقتصادی ایران بیش از همه بر شانه های زحمتکشان و کارمندان ایرانی فشار می آورد. سیاستهای اقتصادی و خارجی دولتی که میخواست پول نفت را بر سر سفره فقرا بیاورد، منجر به گرانی سرسام آور ِمایحتاج اولیه، بویژه برای طبقات زحمتکش کشور گردیده است. فقر، بیکاری و تورم شدت بی سابقه ای یافته است. طبق آمار رسمی خودِ دولت، میلیون ها تن از زحمتکشان و خانواده هایشان در زیر خطِ فقر قرار دارند. زحمتکشان بسیاری مجبورند برای گرفتن دستمزد و حقوق ناچیزشان که اغلب از رقم رسمی خط فقر هم کمتر است ماه ها منتظر مانده و گرسنگی بکشند. گزارشهای مبارزات کارگران و کارمندان در سراسر ایران برای دریافت دستمزدهای عقب افتاده شان همواره در بیشتر روزنامه ها منعکس میگردد. “خصوصی سازی” تاسیسات دولتی عملا به بیکاری و قطع امرارمعاش هزاران کارگر و کارمند منتهی میشود. در چنین شرایط طاقت فرسایی زحمتکشان ایران از ابتدایی ترین حق شهروندی خود برای تشکیل اتحادیه و سندیکا جهت دفاع و اِعمال حقوق مسلم خود نیز محرومند. درحال حاظر از کوششهای کارگران شرکت واحد، کارگران نانوا و معلمین برای تشکیل و برسمیت شناخته شدن سازمانهای صنفی مربوطه بشدت جلوگیری میشود و فعالین آنها دستگیرشده و آزار و شکنجه و با اتهامات سیاسی زندانی میشوند. براستی که تحت شرایط اجتماعی- سیاسی که حاکمیت جمهوری اسلامی ایجاد کرده است هر مبارزه ابتدایی صنفی عملا به یک مبارزه سیاسی ضد نظام تبدل میشود و مبارزات صنفی زحمتکشان بخشی از مبارزه ملی و دمکراتیک همه ملت ایران میگردد.
جبهه ملی ایران- اروپا پشتیبانی خود را از مبارزات زحمتکشان ایران و خواستهای بحق آنها بشرح زیر اعلام میدارد:
– آزادی بی قید و شرط فعالین کارگران، معلمان و دیگر زحمتکشان دستگیر شده.
– آزادی تشکیل اتحادیه و سندیکا و برسمیت شناختن آنها بعنوان مراجع نمایندگی کارگران و کارمندان.
– لغو قراردادهای باصطلاح موقت و دیگر قراردادهایی که حتی در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی مجاز نیستند(مانند قراردادهای سفید).
– پایان دادن به تبعیضات جنسی در تعیین دستمزد.
– جلوگیری از کار کودکان و کمک به خانواده هایی که بناچار کودکانشان را بکار وامیدارند.
– ایجاد اشتغال مفید برای ملیونها بیکار.
————————————————————-
قطعنامه جوانان
نسل جوان بیش از نیمی از مردم ایران را دربرمیگیرد. تجارب اجتماعی بخشهایی از این نسل که خود شرکت فعال در انقلاب ۵۷ داشت، چیزی جز محدودیت، سرکوب، جنگ و قشریگری از سوی حاکمان جمهوری اسلامی نبوده است. نسلی که در نوجوانی پا به دوران پس از انقلاب گذاشت، در مدرسه با آموزش اید ئولوژیک و تفتیش عقاید مسئولین امور تربیتی مواجه شد. ارزشهای مکتبی حاکم بر جامعه محدودیتهایی ایجاد کرد که مانع انتخاب آزاد جوانان در زمینه ی تفکر، تحصیل و اشتغال شد و هنوز هم می شود. اگر جوانی قصد ادامه تحصیل دارد می بایست از فیلتر گزینش عقیدتی و سهمیه بندی های تبعیض آمیز عبور کند و اگر قصد اشتغال داشته باشد با مانع گزینشهای اداری و یا بیکاری روبرومی شود.
درحالیکه بخشی از جوانان برای خود هیچگونه چشم انداز روشنی نمی بیند و برای فرار از بیکاری و دیگر مشکلات نا امید کننده رو به اعتیاد و فساد آورده است ویا پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی جذب بازار کار بین المللی گشته است، بخش دیگری در برابر تناقضات و ناهنجاری های موجود در جامعه، به فعالیتهای صنفی وسیاسی روی آورده و در ادامه سنت جنبش دانشجویی، در گسترش فرهنگ آزادیخواهی، مبارزه و مقاومت در برابر استبداد جمهوری اسلامی نقش پویایی بعهده گرفته است.
علیرغم کوشش های حاکمیت برای به خدمت گرفتن بخشی از جنبش دانشجویی، این جنبش پس از قیام دانشجویی ۱۸ تیر از حاکمیت فاصله گرفت و با خواست مشخص استقرار آزادی و نابودی استبداد جان تازه ای به کالبد جنبش همگانی ضد استبدادی دمید و مرزهای خود را با اصلاحات سترون و شکست خورده ی حکومتی مشخص کرد. واکنش حاکمیت به فریاد آزادی خواهی دانشجویان اعمال خشونت عریان ، محروم نمودن دانشجویان از تحصیل و” ستاره دار کردن” آنان، زندان ، شکنجه و قتل دانشجویان در بند بوده و می باشد.
جبهه ی ملی ایران – اروپا عمیقا بر این باور است که امنیت اجتماعی و رشد شخصیتی نسل جوان به عنوان سازندگان ایران فردا از اهمیتی ویژه برخوردار است. از این روی ایجاد امکانات زیر را برای نسل جوان ضروری می داند:
– آموزش و پرورش غیر مذهبی و غیر مسلکی در جهت رشد شخصیت فردی مستقل بر پایه ی هویت ملی
– ایجاد امکانات فرهنگی ، تفریحی و ورزشی به منظور بار آوردن نسلی پرنشاط ، سرزنده و تندرست
– ارایه ی راه حل های علمی و کارشناسانه برای مبارزه ی همه جانبه با معضل اعتیاد در جامعه
– ایجاد امکانات بالینی برای بازپروری انبوه معتادان
– ارایه ی امکانات آموزش عالی بر پایه ی استعدادهای فردی ، به دور از باورهای مذهبی وسیاسی و به دورازهرگونه تبعیض
– برچیده شدن تمامی نهادهای امنیتی سرکوبگر و اید ئولوژیک در کلیه ی مراکز آموزشی و دانشگاهی
– انحلال شورای انقلاب فرهنگی
– آزادی دانشجویان در تشکیل نهادهای صنفی ، مدنی وسیاسی
– حذف سانسور از کتاب و نشریات و بر چیدن محدودیت های اینترنتی جهت تبادل آزاد افکار و اطلاعات
– استقلال دانشگاه ها در انتخاب هییت علمی و مدیریت دانشگاه
– ایجاد امکانات صنفی برای دانشجویان از جمله بهبود اوضاع خوابگاه ها و کمک های موثر به دانشجویان نیازمند